Na spektru oluja, superćelije su najmanje čest tip oluje, ali imaju visoku sklonost ka izazivanju ekstremnih vremenskih uslova, uključujući snažne vetrove, veoma velu grad, i ponekad slabije do veoma snažne tornade.
Ono što superćelije čini jedinstvenim od svih drugih tipova oluja je da sadrže duboku i postojanu rotirajuću uspinjaču koja se naziva mezociklon. Ukoliko su uslovi povoljni, superćelijske oluje mogu trajati nekoliko sati.
Kako superćelije nastaju?
Iako superćelije zahtevaju određeni stepen uzgonnosti, umerena do jaka brzinska i pravca vetra između površine zemlje i visine od oko 20.000 stopa predstavljaju najkritičniji faktor. Vetar stvarno ne samo da stvara mezociklon, već omogućava i naginjanje oluje, što je važno za održavanje odvojenih regija uspona i spusta. Odvojeni uspon i spust omogućavaju superćeliji dugotrajnost jer smanjuju verovatnoću da će previše kišom ohlađenog, stabilnog vazduha iz regiona spusta biti uvedeno u uspon, što bi oslabilo oluju.
Tipovi
Postoji raznovrsnost tipova superćelija, uključujući klasične, visokoprečajne, niskoprečajne, pa čak i minijaturne.
Klasične superćelije su teške za precizno definisanje. Ipak, ove superćelije obično imaju tipičan izgled na radaru i na terenu za posmatrače. Na radaru se mogu uočiti određene karakteristike, kao što su "hook" ekho, slab ekho region (WER), omeđen slab ekho region (BWER) i V-žlijeb. Niskonivonske karakteristike oluje se vizuelno identifikuju po dobro definisanoj zidnoj oblacnosti, kišom nenatopljenoj osnovi, zadnjoj krilnoj struji i jasno odvojenim usponom i spustom.
Superćelije sa visokim prečajem su manje izolovane u poređenju sa svojim klasičnim pandanima i često se formiraju u okruženjima sa visokim stepenom atmosferske vlage i slabim srednjim nivoima vetrova u odnosu na oluju. Kao rezultat toga, uspinjača ima tendenciju da bude obavijena kišom, što otežava identifikaciju niskonivoonskih karakteristika oluje, uključujući zidne oblake i tornade.
Superćelije sa niskim prečajem se formiraju u okruženjima sa niskim sadržajem atmosferske vlage i jakim srednjim nivoima vetrova u odnosu na oluju. LP superćelije obično ne proizvode mnogo padavina, ali ono što proizvode često je u obliku veoma velike grada.
Minijaturne superćelije su manje verzije klasičnih superćelija, obično se formiraju u hladnoj sezoni, i karakterišu ih slab do umeren uzgon koji je ograničen na relativno malu vertikalnu dubinu ispod 20.000 stopa iznad nivoa tla.
Može biti teško karakterisati vrstu superćelije jer će verovatno tokom svog životnog ciklusa evoluirati iz jednog tipa u drugi. Bez obzira na tip superćelije, procesi odgovorni za formiranje superćelije su isti za svaku lokaciju.
izvor: weather.gov
